Trzypokoleniowa saga, w której tragiczne dzieje Afganistanu na przestrzeni ostatnich 60 lat stają się tłem uniwersalnej opowieści o ludzkich losach i więzach rodzinnych. Miłość przeplata się tu ze zdradą, poświęcenie z wyborem mniejszego zła, a „okrucieństwo i dobroć to odcienie tego samego koloru”.
Afganistan, 1952 r. Abdullah i jego siostra Pari mieszkają z ojcem i macochą w ubogiej wiosce Szadbagh. Ledwie wiążą koniec z końcem – ojciec, człowiek zamknięty w sobie, z twarzą pobrużdżoną zmęczeniem, nieustannie poszukuje pracy, której znalezienie graniczy z cudem. Szczególnie ciężkie dla rodziny są zimy, kiedy Szadbagh znika pod śniegiem. Dziesięcioletni Abdullah darzy trzyletnią, pogodną Pari bezwarunkową miłością – opiekuje się dziewczynką w zastępstwie nieżyjącej matki i ojca, który nie poczuwa się do przejęcia jej obowiązków. Aby zdobyć dla siostry skarb – piękne pawie piórko – Abdullah odda jedyną parę butów. Rodzeństwo nie rozstaje się nawet w nocy, śpiąc wtulone w siebie na jednym posłaniu.
Pewnego dnia wszystko się zmienia. Podróż z ojcem do Kabulu stanie się dla Pari i Abdullaha początkiem rozstania, które odciśnie piętno na ich przyszłym życiu. Pari nie zachowa wspomnień o swoim dzieciństwie. Adoptowana przez zamożne małżeństwo Wahdatich, wyjedzie z przybraną matką do Paryża. Żyjąc tam, nigdy nie uwolni się od poczucia, że kogoś lub czegoś jej brakuje. Abdullah, dla którego siostra była całym światem, wiele lat później, mieszkając już w Kalifornii, nazwie jej imieniem swoją córkę. Los okaże się łaskawy – da obojgu ostatnią szansę, by się jeszcze kiedyś spotkać...
